Vanzelf gaat het niet
We zouden het gaan hebben over persoonlijke groei. Eén keer per week zelfs. Oef, dat was iets te ambitieus van me, zeker met ons drukke reisschema. En zo’n stukje schrijven moet geen ‘moetje’ worden. De frequentie zal daarom wat lager liggen, maar dat wil niet zeggen dat er hier niet serieus gereflecteerd wordt. Dus. Vandaag hoofdstuk 1 uit How Successful People Grow van John C. Maxwell*: over bewust groeien, wat er allemaal in de weg kan staan en hoe je er in ’s hemelsnaam aan begint. Want vanzelf gaat dat groeien niet.
De vorige keer hebben we het gehad over je zogenaamde potentieel. Iedereen heeft het, maar niet iedereen haalt eruit wat erin zit. En dat is best jammer. Want wat is er nu fijner dan te doen waarvoor je in de wieg bent gelegd? Te doen wat bij jou hoort? Wat in elke vezel van je lichaam zit? Dat geeft voldoening, lijkt me… Want mijn purpose in life heb ik nog niet gevonden. Volgens Maxwell moet daarvoor gegroeid worden en dat is een bewust proces. Groei komt je niet aanwaaien. Dit geldt trouwens niet alleen voor heule grote levensvragen, ook als je beter wilt worden in een bepaalde sport of een begripvollere huisgenoot wilt worden, zul je aan de bak moeten.
Maxwell noemt in het eerste hoofdstuk acht misverstanden (gaps) die groei in de weg kunnen staan. Door ze voor jezelf na te gaan en een plannetje te bedenken hoe ermee om te gaan, staan ze jouw groei niet meer in de weg. Of ben je je er in ieder geval van bewust. Here we go:
- The assumption gap: “Ah, dat groeien gaat vast vanzelf.”
- The knowledge gap: “Geen idee hoe dat moet, groeien.”
- The timing gap: “Nu is niet het goede moment om eraan te beginnen.”
- The mistake gap: “Ik wil geen fouten maken.”
- The perfection gap: “Ik ga pas beginnen als ik precies weet hoe het moet.”
- The inspiration gap: “Meh, niet zo’n zin vandaag.”
- The comparison gap: “Anderen kunnen dat veeeeeel beter dan ik.”
- The expectation gap: “Ik dacht dat het veel makkelijker was, dat groeien.”
Nummer 4 springt er voor mij bovenuit. Ik wil geen fouten maken. Het is één van de redenen waarom ik het werk als jeugdarts zwaar vind. Je kunt nog zoveel kennis en ervaring hebben, soms heb je het gewoon niet bij het juiste eind. Daar leer je van en je wordt er een nóg betere dokter door, maar het gaat wel over de gezondheid van een kindje! Op andere gebieden heb ik er minder moeite mee om fouten te maken. Een vergissing in mijn administratie, een beleidsstuk dat niet de kant op ging die het management bedoeld had, er aan de incheckbalie achter komen dat een ticket nog niet betaald was (oeps…). Dat kan ik hebben. Maxwell geeft als advies om over je angst om fouten te maken heen te stappen. Zonder fouten is er namelijk geen groei en “a mistake is simply another way of doing things.” Hmm. Ben ik dan laf als ik om deze reden geen dokter meer wil zijn? Gebruik ik deze gap als excuus om niet te groeien? Nee, ik denk het niet. Voor mij zijn de consequenties van een fout als dokter simpelweg te groot om mee te kunnen leven. Het wordt tijd om een andere kant op te gaan groeien.
Bij geen fouten willen maken hoort alles goed willen doen en me in vergelijking met anderen nooit goed genoeg vinden. Gaps nummer 5 en 7 waren daarom ook erg herkenbaar. Het starten van dit blog heeft bijvoorbeeld heel wat tijd gekost. Ik wilde al jaren een plek waar ik stukjes kon schrijven met mooie foto’s erbij. Net zoals Marlous van lastdaysofspring (mooie site!) of Natasja van watzijzegt (zegt slimme dingen!). Doordat ik geen mooie website had en ik mijn stukjes niet goed genoeg vond, kwam er echter nooit iets van de grond. Totdat mijn zus me het boek “How blogs work” van Stephanie Duval aanraadde. De schrijfster, zeer ervaren blogster herself, maakt meteen in het eerste hoofdstuk korte metten met the perfection gap. Ze noemt het zelfs de grootste fout die je kunt maken, niet gaan bloggen omdat je jezelf nog niet goed genoeg vindt. Als je eraan begint, word je vanzelf beter (groei!) en je ontdekt of je het echt zo leuk vindt als je dacht. Daarnaast geeft ze aan dat je jezelf niet moet gaan vergelijken met andere bloggers. Begin klein en zie waar het schip strandt. Zo is elke blogger begonnen. Dit was het laatste zetje dat ik nodig had om met het blog te beginnen, naast onze reis natuurlijk. Dat was een prachtige aanleiding om stukjes te gaan schrijven.
Terug naar het boek van Maxwell. Stap 1 van de 15 is volbracht: Ik heb inzicht in mijn valkuilen wat groei betreft. Hoewel de inzichten niet nieuw voor me waren, vond ik het wel verhelderend om er zo gestructureerd bij stil te staan. Ook het bespreken ervan met Tom was erg fijn. We maken allerlei carrièreplannen waarvoor zeker gegroeid moet gaan worden en het was goed om meer inzicht te krijgen in elkaars valkuilen. Het was ook leuk om wat gestructureerde gespreksstof te hebben voor op het balkonnetje van onze boomhut op Tanna. We bleken veel overeenkomsten te hebben. Hoewel we ons er niet zozeer in herkenden, hebben we toch een tijdje zitten praten over nummer 6, the inspiration gap. Onze conclusie was dat je niet iedere dag kunt pieken, dus een dag geen zin, dat kan. En meestal wordt zo’n dag gecompenseerd door een dag waarop je gaat als de brandweer. Zolang de balans maar goed blijft J. Als je meer wilt weten over één van de andere gaps, dan hoor ik het graag. Het volgende hoofdstuk gaat over self-awareness: Know yourself to grow yourself. Maak je borst maar nat!
* Yep, je ziet het goed, dit is een affiliate link. Ik heb een blogpost geschreven over wat affiliate marketing is en wat ik ermee wil op Yvonderweg. Die blogpost vind je hier: Affiliate marketing: een experiment.
Die Yvonne toch. we vinden jou een knappe meid om dit alles over jezelf te ontdekken. Ga zo door en alles komt goed. Wij voelen dit in ieder geval zo.
liefs, Oma en Opa.
Dankjewel! Ik vind het super dat jullie meelezen en me zo steunen! Vroeger koos je een vak voor de rest van je leven, tegenwoordig is het anders. Ik weet niet wat beter was, haha. Maar de complimenten voor jullie hoor! Niet alleen met computers heel hip, ook met al die moderne kleinkinderen kunnen jullie moeiteloos overweg.
Hoi Yvonne en Tom,
Je stukje heeft wel een leuke discussie aan tafel opgeleverd. Je wilt niet weten hoeveel gaps we hebben geteld! Ha ha ha!
Hahaha, goed zo! Ik ben erg benieuwd!
Goh, wat lijken we toch op elkaar….
<3
Ha Yvonne (en Tom),
Errug leuk om jullie verhalen, belevenissen en overwegingen te lezen. Herkenbaar wat je schrijft over de discussies die je samen kan hebben over “de groei in je leven”. Zolang je (het) maar in beweging blijft…… Blijf lekker genieten en relativeren!!!
Lieve groet, Helma (en Jeroen)
Hoi Helma, dank voor je reactie! En misschien is (nog) geen duidelijk doel hebben inderdaad niet zo belangrijk, zolang je maar in beweging blijft. Dank voor de tip!
[…] De vorige keer zijn we begonnen met hoofdstuk 1 uit het boek van Maxwell. Hierin hebben we kennis gemaakt met de misverstanden over persoonlijke groei en werden we gestructureerd op onze eigen valkuilen gewezen. In mijn geval waren dat geen fouten willen maken, perfectie nastreven en me vergelijken met anderen. Nu dat even heeft kunnen bezinken, gaan we verder met hoofdstuk 2. Hier heb ik reikhalzend naar uitgekeken, want het gaat over een vraag waar ik al jaren over pieker: hoe ontdek je wat je wilt? […]
Hi Yvonne, geen idee waarom ik nu pas ontdek dat je naar mijn blog verwijst en dan ook nog met zo’n compliment… bedankt! En helemaal eens met de boodschap van het boek dat je van je zus kreeg: zelfs ik als ‘ervaren’ blogger ervaar na zes jaar nog steeds regelmatig twijfels of zelfs onzekerheid over mijn blog.
Goed om te zien dat je gewoon begonnen bent dus, ik ga je volgen 🙂