Zwanger!
Het is een tijdje stil geweest hier. Er was even geen ruimte voor Yvonderweg. Mijn hart en mijn hoofd waren vol van iets anders. Ik ben namelijk zwanger. 22 weken inmiddels. We zijn er hartstikke blij mee en het gaat goed. Tijd voor een update!
Ja, ik snap het als je even bij moet komen. Voor mij voelt het ook nog steeds onwerkelijk en een beetje vreemd om het hardop te zeggen: ik ben zwanger. Toch worden de bewijzen steeds sterker ;-). Het begon met een positieve zwangerschapstest op een camping in Kopenhagen. En na een paar dagen nogmaals een positieve test, maar deze keer eentje met een Nederlandse bijsluiter in plaats van een Deense. Toen kwam de eerste controle bij de verloskundige, waarbij er een soort mini-sneeuwpop in mijn baarmoeder zat met al een begin van armpjes en beentjes. In de weken die volgden hoorden we het hartje kloppen en bij de 20 weken echo zagen we een compleet mensje zitten. Weird. Nu is die dikke buik echt niet meer te ontkennen en begin ik er zelfs een beetje trots op te zijn.
Voor veel mensen is het misschien een verrassing omdat we allebei heel lang geen kinderen wilden, maar het is allemaal heel gepland en gewenst enzo :-). We waren altijd druk met werk, reizen, leuke dingen doen. Alles uit het leven halen, zoals dat heet. Nooit was er echt een aanleiding om over het kinderen-vraagstuk na te denken, totdat ik Tom tegenkwam en die vraag ineens heel vanzelfsprekend werd. We gingen nadenken over hoe we verder wilden in het leven. We vonden het belangrijk om er zoveel mogelijk uit te blijven halen en flexibel te blijven. Mijn eerste gedachte was dat een kindje daar niet bij paste, maar dat is maar hoe je het bekijkt. Je hoeft het niet te doen zoals iedereen het doet, je mag het doen zoals je het zelf wilt. Tijdens onze reizen zijn we talloze ouders met kinderen tegengekomen, die de gekste dingen deden en ontzettend gelukkig waren. Het kan allemaal. Het is maar net hoe je er zelf in staat. Voor ons zou een kind een aanvulling zijn op het leven dat we al hebben en een ervaring die we niet willen missen.
Tot bovenstaande conclusie kwamen we toen we vorig jaar in een Chileens dorpje op onze schone was zaten te wachten. De beslissing nemen was eigenlijk heel makkelijk. Maar nu is the shit real. Over zo’n 18 weken komt er als alles goed gaat gezinsuitbreiding. En tot nu toe gaat het goed. In de derde maand heb ik me niet lekker gevoeld: hele dagen hoofdpijn, misselijk (geen spugen gelukkig) en om 10u ’s ochtends al scheel van de vermoeidheid achter de computer zitten. Dat was doorbijten. Nu voel ik me gelukkig prima. Ik ben lekker aan het werk en ook sporten gaat goed. Op een iets lager pitje dan ik gewend was weliswaar (daar moet ik misschien ook nog een stukje over schrijven: acceptatie), maar het gaat. Ik besef me dat ik in mijn handjes mag knijpen en heb de afgelopen maanden veel respect gekregen voor alles wat zwanger is of ooit is geweest. Juist in de tijd dat nog niemand van je zwangerschap weet, voel je je beroerd en ben je onzeker of het allemaal wel goed gaat. Maar je houdt je groot, verzint excuses (buikgriep, het heerst) en knokt je door die eerste tijd heen. Daarom wil ik hier even stilstaan bij alle moeders en dames die zwanger zijn. Respect ladies! Het is me een eer om bij jullie te mogen horen.
Wat een leuk nieuws. Gefeliciteerd saampies en geniet ervan.
Dank je Linda!
Yvon van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap
Geniet er nog lekker van want voor dat je het weet is het gedaan met de rust
Dankjewel Lianne! En bedankt voor het advies 😉
Yvonne,
Wat leuk voor jullie. Geniet van de zwangerschap en alles wat komen gaat. Van harte gefeliciteerd!
Hoi Gerria, dankjewel!